| موضوع اصلی | ادبیات و شعر | |
|---|---|---|
| موضوع فرعی | داستان ایرانی | |
| نویسنده | یوسف علیخانی | از این نویسنده |
| ناشر | آموت | از این ناشر |
| مترجم | -- | از این مترجم |
| نوبت چاپ | 6 | |
| سال چاپ | 1386 | |
| شابک | 9786009119783 | |
| نوع جلد | شومیز | |
| قطع | رقعی | |
| وزن | 145 گرم | |
| تعداد صفحات | 176 صفحه |
مطلب دیگر اینکه هر اثر دنیای نشانه های ویژه خود را دارد و دلالت معنایی خاص خود را ایجاد و از این رو واقعیت خاص خود را میآفریند؛ شاید این واقعیت مبهم به شمار آید ولی هر مدلولش در ذهن مخاطب موردی تاویلی به شمار می آید ، لذا ما همواره با تاویل های گوناگونی از هر اثر هنری رویارو می شویم . اژدهکشان نیز بر چنین ساختی استوار است .
مورد دیگر در سبک بخشی پاردی نویسنده، گفتار دیگران را برای بیان جهت گیری مورد نظر خود بکار می گیرد . در داستان «اوشانان» همین دیالوگ ننه یک جهت گیری موضوعی است. ننه می گوید میلک خالی شده واین ها پیدا شدن (ص ۷۱) و این جمله خبری موضوع پیدا شدن اجنه را به مخاطب می رساند .
علیخانی با سه مفهوم توالی، دیرش و بسامد در کارهایش حرفه ای برخورد می کند. در بعد توالی مجموعه اژدهاکشان چگونگی آرایش زمانی رویدادها و کنش های داستانی، نویسنده توانسته است بیانگر اختلال و تفاوتی در ابعاد بی مرزی و ازلی – ابدی روایت های خود باشد .
در بعد اسطوره ای برخی از کارها؛ علیخانی متن هایی نویسا خلق کرده است ، زیرا خواننده جرات پیدا می کند تا با او در آفرینش اثرش همسو شود . بقول دکتر مقدادی نویسا جزء، ارایه ترکیب جدیدی از متون قدیمی ندارد .
نویسنده در این مجموعه دنیایی را پیش روی ما می نهد که جهان این داستانها باورهای ارائه شده موجه و واقعی هستند، مثلن قضایای اوشانان و یا وقایع ملخ های میلک و ربط آن با معصیت، همه باورمند هستند .
در کل باید قبول کنیم اسطوره های لابلای این کتاب به اتفاق شکلی امروزی پیدا کردهاند و همین امر به باور پذیری متن برای خواننده کمک می کند «دیو لنگه ای از کوه پشت صحرا می آید . دختر ا مشغول جمع کردن سیر کوهی و سبزی و قارچ هستند که دیو لنگه جفت می زند مثل گرگ میان گله شان و هر دفعه یکی را می گیرد و می برد.» (ص ۳۶)
و در آخر اینکه زبان نویسنده در این کتاب در توانش زبانی خود همسویی می کند، برپایهی کلام چامسکی که معتقد بود اهل زبان، می توانند با دانش واژگان و ساختار دستوری آن، جمله های تازه را که هرگز ندیده، اما ساختارهای مشابه آن را مشاهده کردهایم، درک و تولید کنند؛ و علیخانی در این کتاب با بازی زبان خود موفق به این امر شده است .
«حتی دو سه بار هم حرف انداخته بود شاید زیر زبانی بگیرد.» (ص ۳۲)
آخرین بریده ها
افزودن بریده کتاب