کتاب امان از دست احمق ها اثر عزیز نسین است به ترجمه محمد کاظم زاده و چاپ انتشارات چلچله.

کتاب پیش رو دربردارنده ی مجموعه ای از داستان های کوتاه به قلم نویسنده نامدار ترک است که عموما اوضاع نابسامان سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورش را در داستان هایش به تصویر کشیده و در قالبی طنز از آن چه در جامعه اش جریان داشته حکایت کرده است. او با شناختی عمیق از سرزمینش، روابط بین افراد و تضادهای اجتماعی و طبقاتی، آثار خود را خلق کرده و به دلیل قلم تندش طعم سال ها زندان را چشیده است.

مرد گراز، با عرض تبریک، بکیر یلدز کیست؟، سربلند، آقایون وطن پرست؟!، وظیفه میهنی، سرزمین نفرین زده، محتکر!، حرف دهنتو بفهم نالوطی! و درد نامریی عناوین برخی از داستان های جای گرفته در اثر حاضر است.

گزیده ای از کتاب

اوایل مردم چندان رغبتی برای انتخاب شدن نشان نمی دادند زیرا این کار جز ایجاد زحمت و دردسر بر آنها نفعی نداشت ولی از وقتی ملت ما قبول کرد مخارج آقا بزرگ ها را بپردازد داوطلبین این شغل روز بروز زیادتر شد…

چند نفری رنج سفر را تحمل کردند و با زحمات زیاد از کوه ها بالا رفتند و خودشان را به کشورهای دیگر رسانیدند تا راه و رسم حکومت کردن را بیاموزند و بهتر بتوانند به هموطنان خود خدمت کنند…!

البته اینها از علم و دانش سایر کشورها استفاده زیادی کردند. راه و رسم های جدید را یاد گرفتند. چیزهای عجیب و غریب را دیدند، با اقتصاد و وسایل سیاسی همسایگان آشنا شدند…

ته این ترتیب انتظار می رفت همگام بازگشت به مملکتشان خدمات مهم و بزرگی انجام بدهند و کشورشان را آبادتر و غنی تر کنند…

اما پس از مدتی یک بدبختی بزرگی پیش آمد که تمام زحمات آنها را ضایع کرد… معلوم نیست چه میکرب خطرناکی وارد مملکت آنها شد که در مدت کمی تمدن و زندگی و حتی نسل آنها را تهدید به فنا نمود… حشرات گزنده و خزنده این مملکت که تا آن روز مثل حشرات تمام نقاط روی زمین موجوداتی بی آزار بودند با سرعت عجیبی شروع به رشد و نمو کردند عقرب ها… هزارپاها… عنکبوتها… مارمولک ها روز به روز درشت تر و خطرناکتر می شدند. مارها در مدت کمی به اندازه درخت های چنار شدند! بعضی از عنکبوت ها به بلندی بالای ساختمان رسیدند!… مارمولکها طوری رشد کردند که مثل تیر چراغ برق شدند! هزار پاها طولانی تر از قطار راه آهن شدند!…

بالهای خفاش مثل چادرهای برزنتی کامیونه شد!

هیچ کس علت این تغییرات را نمی دانست پیرمردها و ریش سفیدها و بزرگان قوم عقلشان به جایی نمی رسید. بدبختی بزرگتر هنگامی به سراغ ملت آمد که این حشرات شروع به گزیدن و مسموم کردن مردم نمودند… هرکسی را که می گزیدند دچار یکنوع بی حسی و سستی و کم عقلی می گردید! با اینکه چشم آنها باز بود اشیاء را درست نمی دیدند! و با اینکه گوششان کر نبود حرفها را کاملا نمی شنیدند!…

تعجب آورتر اینکه آنهایی که به وسیله این حشرات گزیده می شدند از وضع خود راضی بودند و حتی لذت هم می بردند! و بعد از مدتی چنان به این سم ها عادت می کردند که زندگی بدون سم برایشان غیرقابل تحمل بود!…

ایمیل گیرنده پیام:

افزودن متن دلخواه: